W odpowiedzi na prośbę administratora zamieszczam materiał na temat historii Zalesia a konkretnie parku w Zalesiu.
Około 1869 roku Karol Goetlib Kiehn wybudował pałac, gorzelnię i inne budynki
gospodarcze. Na podstawie testamentu po ojcu Zalesie przejął Georg Kiehn. To za jego rządów na terenie majątku wzniesiono budynki dla pracowników folwarcznych.
Po śmierci Georga Kiehna w 1922 roku folwarkiem bardzo krótko zarządzała jego żona Maria Bohman Kiehn, ale od 1927 roku gospodarstwo przeszło w ręce córki Griedy Leokadii von Rost.
Do niej i jej męża Ottona von Rosta majątek należał do zakończenia II wojny światowej.
W sierpniu 1946 roku Zalesie przeszło na własność Skarbu Państwa. Po 1946 roku w pałacu założono Szkołę Rolniczą. Na początku lat 50-tych mieścił się w nim Inspektorat Państwowych Gospodarstw Rolnych powiatu szubińskiego.
W 1970 roku po rozwiązaniu Inspektoratu budynek użytkowany był przez Dyrekcję PGR w Zalesiu.
Od 1993 rokuw pałacu mieściły się biura firmy G.R.O.S.Z. s.c. oraz mieszkania. Obecnie jest to własność prywatna.
Najbardziej na północ wysunięta jest część parkowo-pałacowa majątku z dominującym dworem, pobudowanym w dużym parku krajobrazowym o bogatym drzewostanie.
Park jest zachowany w niezmienionych granicach, o czytelnym układzie przestrzennym.
Położony na pagórkowatym terenie, z polanką widokową na przeciwko elewacji ogrodowej dworu.
Otoczony został murem ceglanym, którego większa część przetrwała do dzisiaj.
Najstarsza wzmianka o zaleskim parku pochodzi z 1791 roku. Powierzchnia parku wynosiła 9 ha i do chwili obecnej zachowała się większa jej część. W liczącym sobie ponad pół tysiąca drzew parku co najmniej kilka jest tak starych, że zasługuje na miano pomników przyrody. Do najpiękniejszych okazów zaliczyć można cisy pospolite i klony pospolite, których obwód pnia dochodzi do 330 cm, a jawory dochodzą w obwodzie do 390 cm. Ponadto w parku występują
atrakcyjne daglezje zielone i dęby szypułkowe.
Najbardziej reprezentatywną budowlą dawnego majątku w Zalesiu jest dwór, który można określić mianem pałacu. Wzniesiono go w stylu eklekcyjnym z przewagą elementów późnoklasycystycznych. Frontem zwrócony ku południu, przed którym ulokowano podjazd z kamiennym basenem fontanny.
|